Και η λαϊκότητα του σουίνγκ αποποιείται το ανούσιο glamour στοιχείο της και μετατρέπεται σε rhythm & blues - και από εκεί σε rock n' roll.Μια αισθητική αντινομία ανάμεσα στο μπίμποπ και το ρυθμ εντ μπλουζ φαίνεται να είναι υπαρκτή τα πρώτα χρόνια (και εκφράζεται ωραία από τον (Clint Eastwood στην ταινία "Βird"), όμως η ουσία είναι ότι και τα δυο «ιδιώματα» προέρχονται από την καρδιά της αφροαμερικάνικης μουσικής και είναι αναπόφευκτο να συναντηθούν...
Το Hard Bop είναι μια στυλιστική εξέλιξη (ή επέκταση) του μπίμποπ.
Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύει η θεωρητική και ιστορική μελέτη της τζαζ- από την οποία, ως γνωστόν, δεν πάσχουμε!
Αν μάλιστα σκύψουμε με μεγαλύτερο ενδιαφέρον σ' αυτή την περίοδο (fifties) θα διαπιστώσουμε ότι είναι η εποχή όπου η τζαζ τεχνοτροπία δέχεται ισχυρότατες επιδράσεις από το ρυθμ εντ μπλουζ από το μπλουζ, από το γκόσπελ κ.ο.κ.
Επειδή υπάρχουν πολλές μελέτες και βιβλιογραφικές αναφορές επ' αυτού του στυλ, οι οποίες, ουσιαστικά, επαναλαμβάνονται, εμείς θα πούμε ότι, σε τελική ανάλυση, ως Hard Bop αντιλαμβανόμαστε τη μουσική που στρέφεται σε μια μεγαλύτερη μελωδική/ρυθμική απλότητα και σε επικοινωνιακή αμεσότητα, με προσέγγιση καθαρά bluesy...
Περιεχόμενα:
1 - SONNY ROLLINS - Wail March
2 - HORACE SILVER - Silver's Blue
3 - TADD DAMERON with JOHN COLTRANE - Soultrane
4 - PAUL CHAMBERS - Trane's Blues (aka John Paul Jones)
5 - THELONIOUS MONK - Shuffle Boil
6 - JACKIE McLEAN - Blue Doll
7 - JIMMY SMITH - I'm Getting Sentimental Over You
8 - ART BLAKEY - Little Melonae
9 - MILES DAVIS - Green Haze
10 - RED GARLAND - The P.C. Blues
